The Gaijin Trips แบกเป้เที่ยวคนเดียว EP22 เที่ยวพังงา 3วัน2คืน

ในโลกของการผจญภัยการท่องเที่ยวเดี่ยว “The Gaijin Trips” ได้ทำความเคลื่อนไหวด้วยตอนตื่นขบวนที่น่าตื่นเต้น ตอนที่ 22 พาเราไปสู่การเดินทางที่น่าตื่นเต้นไปยังพังงา จังหวัดที่มีภูมิทัศน์ที่งดงาม เขียวขจีและวัฒนธรรมที่หลากหลาย ในการผจญภัย 3 วัน 2 คืนนี้ นักผจญภัย “The Gaijin” ของเราจะสำรวจสถานที่ท่องเที่ยวแห่งพังงา และมอบมุมมองให้เห็นในโลกของนักเดินทางคนเดียว มาร่วมกันสำรวจประสบการณ์และแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจของการผจญภัยชุดนี้

สำรวจพังงา: ดินแดนสำหรับนักเดินทางคนเดียว

วันที่ 1: มาถึงพังงา

การเดินทางเริ่มต้นเมื่อนักผจญภัยของเราสัมผัสดินแดนที่สนุกสนานที่สุดที่สนามบินนานาชาติภูเก็ต จากนั้น การขับรถทางวิวิจิลที่สั้นที่สุดพาพวกเขามายังพังงา ที่ที่การผจญภัยเริ่มต้นจริง ๆ

วันที่ 1: ขุนฉลาก – สวนสวยงามอันเงียบสงบ

นักผจญภัยของเราเริ่มการเดินทางที่ขุนฉลาก เมืองชายทะเลที่เงียบสงบติดชายทะเลอันดามัน ที่นี่ชายหาดที่ยังไม่มีชีวิตชีวามีสวนสวยงามเต็มไปด้วยป่าฝน

วันที่ 2: หมู่เกาะสิมิแลน – สวรรค์ของนักดำน้ำ

ในวันที่สองนี้เวลาที่จะสำรวจใต้น้ำมาถึงแล้ว หมู่เกาะสิมิแลน ที่ติดรอยทางเรือสั้น ๆ นี้เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับปะการังที่สวยงามและชุดชีวิตใต้ทะเลที่หลากหลาย นักผจญภัยคนเดียวของเราก็กระโดดลงไปดำน้ำและดำน้ำใต้โลกที่มหัศจรรย์ใต้น้ำ

วันที่ 2: รสชาติของอาหารไทย

การสำรวจอาหารท้องถิ่นเป็นส่วนสำคัญของการท่องเที่ยวใด ๆ และพังงาไม่ทำให้ผิดหวัง นักผจญภัยของเราเลือกลิ้มรสของอาหารใต้ภาคใต้ของไทย เช่น ต้มยำกุ้ง และแกงเขียวหวาน

วันที่ 3: เกาะจมูกอุปการะ – แหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง

วันสุดท้ายนี้เราเดินทางไปยังเกาะจมูกอุปการะที่มีชื่อเสียงจากภาพยนตร์ “ผู้ชายพลิกปืนทอง” นักผจญภัยของเราสำรวจเขาปูนและหาหมอกลับลึกลับแห่งสวนน้ำลับ

วันที่ 3: การศึกษาวัฒนธรรม

การท่องเที่ยวไม่สมบูรณ์ถ้าหากไม่ได้สัมผัสวัฒนธรรมท้องถิ่น นักผจญภัยของเราเข้าร่วมกิจกรรมไทยที่แท้จริง เช่น การวาดภาพบาติกและบทเรียนการเต้นไทย

ทริปของคนชิค “The Gaijin Trips” ที่มอบมุมมองของนักเดินทางคนเดียว

“The Gaijin Trips” ตอนที่ 22 นี้ให้มุมมองมือแรกในความสุขและความท้าทายของการเดินทางคนเดียว มันสาธิตความเสรีภาพในการสำรวจในอุณหภูมิของตัวเอง การเชื่อมต่อกับคนท้องถิ่นและการติดตามใจรักในธรรมชาติ การผจญภัยนี้เป็นแรงบันดาลใจสำหรับผู้ที่อยากออกเดินทางคนเดียว

สรุป

พังงา ด้วยภูมิทัศน์ที่น่าละลายและวัฒนธรรมที่หลากหลาย พิสูจน์ว่าเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับนักเดินทางคนเดียวที่กำลังมองหาความผจญภัยและความสงบสุข ตอนที่ 22 ของ “The Gaijin Trips” เป็นหลักฐานของความงามของการสำรวจคนเดียว โดยที่ทุกสถานการณ์กลายเป็นความทรงจำที่สำคัญ

คำถามที่พบบ่อย (FAQs)

1. การเดินทางคนเดียวในพังงาเป็นอย่างไรกับความปลอดภัย?

แน่นอน! พังงามีความเป็นมิตรและถือว่าปลอดภัยสำหรับนักเดินทางคนเดียว

2. ฉันจะมาถึงพังงาจากสนามบินนานาชาติภูเก็ตได้อย่างไร?

คุณสามารถจ้างรถแท็กซี่หรือใช้ระบบขนส่งสาธารณะเพื่อการเดินทางที่สะดวกและชมวิวสวย ๆ จากสนามบินมาถึงพังงา

3. มีสถานที่ท่องเที่ยวที่ต้องไปพังงาให้เสียใจหากพลาด?

ใช่ นอกจากหมู่เกาะสิมิแลนและเกาะจมูกอุปการะ อย่าพลาดเพชรช่อง วัดถ้ำสุวรรณคูหา และสะพานสารสิน

4. เวลาที่ดีที่สุดในการเยือนพังงาคือเวลาไหน?

เวลาที่ดีที่สุดในการเยือนคือในช่วงฤดูแห่งแหลม เริ่มตั้งแต่พฤศจิกายนถึงเมษายน ซึ่งอากาศเป็นส่วนตัวสำหรับกิจกรรมกลางแจ้ง

5. ฉันสามารถจองทัวร์นำเที่ยวเช่น “The Gaijin Trips” ในพังงาได้หรือไม่?

ใช่ มีผู้ให้บริการทัวร์มากมายที่ให้การผจญภัยแบบนำเที่ยวที่คล้ายกันในพังงา ทำให้คุณสามารถสำรวจจังหวัดนี้ได้อย่างสะดวกสบาย

The Gaijin Trips แบกเป้เที่ยวคนเดียว EP22 เที่ยวพังงา 3วัน2คืน [VIDEO]

“The Gaijin Trips แบกเป้เที่ยวคนเดียว EP22 เที่ยวพังงา 3วัน2คืน ด้วยงบ 4,200บาท

พังงาผมเคยได้ยินว่าเป็นเพียงทางผ่านสำหรับหลายๆคน แต่ที่พังงาแห่งนี้กลับเต็มไปด้วยสถานที่ท่องเที่ยวที่สมบูรณ์ทั้งภายในและภายนอกของจังหวัด และการเดินทางครั้งนี้ ยังทำให้การเข้าถึงผู้คนและสัมผัสจิตใจที่มีน้ำใจของคนพังงาได้เป็นอย่างดี

ติดตามผลงานได้ที่ Facebook Fanpage :
https://www.facebook.com/Thegaijintrips
IG : Thegaijintrips”

เนื้อหาของวิดีโอ The Gaijin Trips แบกเป้เที่ยวคนเดียว EP22 เที่ยวพังงา 3วัน2คืน

ในเวลาเช้ามืดวันศุกร์ ผมเดินทางเข้าสู่สนามบินภูเก็ต เป้าหมายของการเดินทางในทริปนี้ของผมคือจังหวัดพังงา ผมขึ้นรถบัสจากสนามบินภูเก็ต เพื่อไปลงยางถลางจุดที่สามารถต่อรถไปยังพังงาได้ พังงาอาจจะเป็นจังหวัดที่บางคนมองเป็นเพียงทางผ่าน แต่สำหรับผมพังงาไปจังหวัดที่ผมต้องการเดินทางไปสัมผัสสักครั้งมานานแล้ว สัญญาณเมืองเก่าตะกั่วป่าเป็นชุดแรกของการเดินทางในทริปนี้ เรา วินมอเตอร์ไซค์ รวม 2 ชั่วโมงครึ่งผ่านไปผมก็เดินทางมาถึงยามตะกั่วป่า กาฟิว 2 ข้างทาง ที่รายล้อมไปด้วยป่าและตัวเมืองที่ดูเหมือนจะหยุดพัฒนาไปเป็น 10 ปีแล้ว มาถึงยังตะกั่วป่าแล้วย่านเมืองเก่าเป็นจุดที่ผมต้องการจะเดินทางไปสัมผัสมากที่สุด ขอสายหน่อยครับ ในวันศุกร์ของตะกั่วป่านี้ดูเหมือนจะเป็นวันที่เงียบเหงา เพราะผู้คนในตะกั่วป่าแห่งนี้มีจำนวนน้อยอยู่พอสมควร ในอดีตตะกั่วป่าเป็นเมืองเก่าและเป็นศูนย์กลางการค้าแร่ขนาดใหญ่ซึ่งมีความรุ่งเรืองเป็นอย่างมากในสมัย โบราณแต่ในปัจจุบันเมืองตะกั่วป่าแห่งนี้ กลับมองดูเงียบเหงา ในรูปแบบของเมืองที่เต็มไปด้วยผู้สูงอายุและเด็กเล็ก การเมืองตะกั่วป่าแห่งนี้ก็ยังมีการจัดตลาดนัดคนเดินในทุกวันอาทิตย์ ซึ่งก็จะทำให้ตะกั่วป่ากลับมาครึกครื้นได้อีกครั้งในวันนั้น ผมค้นพบว่าเมืองตะกั่วป่า มีสถาปัตยกรรมที่ดูคล้ายกับภาพในอดีตในวัยเด็กของผม ไม่ว่าจะเป็นการเป็นอยู่ที่เรียบง่ายของผู้คนที่นี่ซึ่งดูจะเป็นภาพอดีตที่เคลื่อนไหวได้ ไม่ว่าจะเป็นร้านนาฬิกาโบราณ หรือแม้กระทั่งร้านตัดผม หลังจากได้แวะเวียนมาเยี่ยมเมืองเก่าตะกั่วป่าเรียบร้อยแล้ว ผมก็รอรถเมล์เพื่อจะเดินทางออกจากสถานที่แห่งนี้ ไม่ไกลไปจากเมืองเก่าตะกั่วป่า มีสถานที่แห่งหนึ่งที่ผมกำลังจะเดินทางไป ลองสังเกตหรือ Little Amazon ตะกั่วป่า สถานที่แห่งนี้มีการล่องเรือยางที่น่าสนใจกับผมเป็นอย่างมาก เพราะในคลองสามเณรนี้ เป็นที่อาศัยของสัตว์มีพิษเป็นจำนวนมาก นั่นคืองูหลากหลายชนิดที่สามารถพบเห็นได้ที่นี่ ทำให้การล่องเรือชมวิวในแบบฉบับที่หวาดเสียวนิดๆนี้ เปลี่ยนอารมณ์ให้ผมรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่น้อย แล้วก็กล้าเข้ามาตกกุ้ง งูเยอะขนาดนี้ โดเรมีอีกวัน งูใช่ไหม ทิวทัศน์ของที่นี่ดูคล้ายกับป่าดึกดำบรร โดยในช่วงที่ฝนเพิ่งตกไม่นานถ้าแม่น้ำเปลี่ยนสี จากสีฟ้าของน้ำทะเลกลายเป็นสีน้ำตาล ทำให้ไม่สามารถมองลงไปเห็นพื้นน้ำของที่นี่ได้ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้การล่องเรือครั้งนี้ มีบรรยากาศที่ดูลึกลับให้ดูน่าติดตามในเส้นทาง ไร้หน้ากลาง ผมก็เจอครั้งหนึ่ง ที่ผ่าน สงสัยเมื่อกี้ ขาแข็งเลยครับ ไปไม่ถูกเลยครับ ยืนแข็งอยู่ที่บนเรืออะไรครับ 1 ในจิ๊กซอว์ของความทรงจำที่ถูกเก็บไว้ในส่วนลึกของผม ในวันที่ผมพาเพื่อนๆโดดเรียนไปยังป่าหลังโรงเรียน สำหรับเด็กประถม เมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นานทุกคนก็ทยอยตอบชั้นเรียน จาก 4 คนเหลือ 3 คน จาก 3 คนเหลือ 1 คน ตัวผมที่เหลืออยู่เพียงคนสุดท้าย ก็คิดจะสร้างพงหญ้าเป็นฐานทัพลับ เพื่อครั้งหน้าจะได้ชวนเพื่อนมาอยู่ในป่ากับผมได้นานมากกว่านี้ แต่พอคิดได้ไม่นานก็โดนครูมาดึงหูกลับไปยังชั้นเรียน พอได้มองย้อนกลับไปในเรื่องราวของตัวเองก็ได้พบกับเด็กคนเดิมที่มีความเชื่อมโยงกับป่าในเวลานั้น ทำให้การล่องเรือในป่าครั้งนี้ มีเด็กที่ชอบโดดเรียนไปป่าหลังโรงเรียนในเวลานั้นนั่งยิ้มและล่องเรือมากับผมด้วยตลอดทาง และผมก็ออกเดินทางไปที่บขสตะกั่วป่า โดยตั้งใจจะเดินทางเข้าสู่ตัวเมืองพังงาเพื่อหาที่พัก ผมบอกคนขับขอลงจากรถเมล์กลางคัน เพราะผมได้ซื้อทัวร์ในขณะที่ผมนั่งรถอยู่นั้นการเดินทางกับทัวร์เพื่อไปยังหลากหลายเกาะในวันพรุ่งนี้ ตัวเลิฟซีนที่ผมใช้บริการ ได้แจ้งว่ารถตู้ที่สามารถมารับผมไปยังท่าเรือนั้น ในเวลาเช้าวันพรุ่งนี้สามารถมารับผมในเขตเขาหลักได้เท่านั้น ผมจะนั่งรอรถตู้เที่ยวสุดท้ายของวันอย่างมีความหวังในศาลา พร้อมกับเด็กๆนักเรียนที่เพิ่งเดินทางกลับมาถึงยังบ้าง ฉันเป็นภาพบรรยากาศที่คุณเคยในอดีตของทุกๆคน ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมยืนรอรถตู้ยังไม่กล้าสายตา เพราะกลัวว่าเที่ยวสุดท้ายนั้นจะผ่านผมไป จนเวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง พระอาทิตย์กำลังจะตกดินแล้ว ผมคิดว่าสมองของผมคงต้องป้อนข้อมูลใหม่เพื่อให้ทำงานอีกครั้งก่อนพระอาทิตย์ตกดิน และสิ่งที่สมองผมประมวลได้นั้นคือ การโบกรถ ซึ่งตัวเป็นสิ่งที่จะเป็นไปได้ยากพอสมควรในหัวโค้งนี้ แต่ความหวังนั้นก็เป็นสิ่งจำเป็นของนักเดินทาง และความหวังนั้นก็ให้โอกาสผม สะดวก สวัสดีครับพี่ เตะแข้ง กำลังคิดว่า ผมรอรถมาชั่วโมงแล้วอ่ะพี่รอเขาบอกว่ามีรถตู้ผมก็นั่งรอชั่วโมงนึงไม่มี มันหายากนะเพราะมันนานๆรถตู้จากเขาแล้วผมไม่มีรถโอ้โห คนแถวนั้น โชคดีนะครับได้เจอคนรักกันมาแล้วแม่ก็บอกว่า ไม่กล้ารับเพราะว่าเราก็กลัวว่ามิจฉาชีพมันจะเยอะ หาที่การจะตก การเดินทางเสน่ห์ที่ท้าทายที่สุดในการท่องเที่ยวคนเดียว คงจะเป็นการลองผิดลองถูกเพื่อเลือกทำสิ่งต่างๆ และเมื่อสิ่งที่เราได้เลือกนั้นเป็นไปในทางที่ดีสมองที่ถูกใช้ค้นหาทางออกไปในแต่ละทิศทางนั้น ก็จะกลับเข้าที่ด้วยความอิ่มเอมใจ ผมได้รู้จักพี่จุ๊และพี่หญิงในการโบกรถครั้งนี้เราได้นั่งคุยกันมาตลอดทาง แล้วเมื่อถึงเขาล่ะพี่จุ๊และพี่หญิงก็พาผมแวะหานางทองเพื่อพบกับแสงสุดท้ายของวันนริมหา เมื่อพระอาทิตย์ตกดินพี่จูและพี่หญิง ก็ได้ชวนผมมากินข้าวที่ครัวหลวงเทน ซึ่งทั้งคู่บอกว่ามาถึงเขาหลักทั้งทีถ้าไม่ได้มากินร้านนี้เดี๋ยวจะเหมือนมาไม่ถึงเขาล่ะ เพลง ชอบพวกแกงขมิ้นไง ความพิเศษของร้านอาหารป่าร้านนี้นั่นคือหลวงเทนซึ่งเป็นระดับมิชลินสตาร์ ที่ได้เปิดร้านอาหารบ้านๆอยู่ในเขาหลักแห่งนี้ช่างเป็นโชคในการโบกรถของผมจริงๆที่นำ หาให้ผมมาถึงยังร้านที่มีเชฟระดับมิชลินสตาร์ และได้ร่วมโต๊ะอาหารค่ำนี้กับพี่โจและผู้หญิง ถอนต้นใบชะ เป็น ปลาตาย ขมิ้นค่ะ จบแบบ Happy ครับเจอกันครับ พี่จุ๊และผู้หญิงได้มาส่งผมถึงยังหน้าโฮสเทลที่ผมได้จองไว้ ช่างเป็นน้ำใจที่สวยงามที่ผู้รับอย่างผมคงจะลืมไม่ลงจริงๆ เช้าวันใหม่ผมตื่นขึ้นมา เพื่อรอเลิฟซีทัวร์ทะเลใต้ หน้าเรือต่อ 813 อนุสรณ์สถานที่รำลึกถึงเหตุการณ์คลื่นยักษ์สึนามิที่รุนแรงที่สุดในประเทศไทย เมื่อปีพ.ศ 2547 เทศบาลเอาเรือตรวจการณ์หมายเลข 813 มาเกยตื้นณจุดนี้ ซึ่งอยู่ข้างๆกับเขาหลัก My Home Hostel ที่ผมพักอยู่ แล้วรถตู้ของเลิฟซีทัวร์ทะเลใต้ก็พาผมมาถึงยังท่าเรือ การเดินทางครั้งนี้ เต็มไปด้วยความตื่นเต้นในใจของผมเพราะมีหลายจุดในเส้นทางนี้ที่ผมต้องการเห็นกับตาสักครั้ง และการเดินทางในช่วงแรก ที่กำลังจะผ่านพ้นแนวป่าชายเลนไปยังอ่าวพังงา เพื่อเข้าสู่การทัวร์อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงาครั้งนี้ ภายใต้เพดานของถ้ำนั้นเต็มไปด้วยหยดน้ำที่ไหลลงมาจากรากไม้บนเขาหินปูน เป็นสิ่งที่ธรรมชาติได้สรรสร้างไว้อย่างลงตัว ผมล่องเรือชมทัศนียภาพของเขาหินปูนณพังงา ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่แตกต่าง เพราะสถานที่แห่งนี้นั้นไม่หนาแน่นไปด้วยผู้คนอย่างที่เคยพบมา เกาะปันหยีเป็นจุดแรกที่เราผ่าน และเรือจะกลับมาจอดที่นี่อีกครั้งในขากลับ ผมเดินทางมายังจุดพักเรือ เพื่อเข้าสู่การพายเรือชมทัศนียภาพณเกาะทะลุซึ่งเป็นละแวกที่เต็มไปด้วยเขาหินปูนและ รายล้อมไปด้วยนานาถ้ำ จะไปดูอะไรอยู่ หม้อน้ำลดระดับลง การพายเรือลอดเข้าถ้ำและเกาะทะลุแห่งนี้ ก็เป็นสิ่งที่มนุษย์เราจะสามารถเข้ามาสัมผัสธรรมชาติได้อย่างใกล้ชิด สวนน้ำทุ่งสงเรื่องมะกอกอย่างนี้อ่ะพี่ บรรยากาศและ เพลงที่คล้ายเครื่องดังภาพยนตร์ ถูกซ่อนอยู่ในอุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา สถานที่ที่ไม่ได้พลุกพล่านไปด้วยผู้คน จะถูกโอบล้อมไปด้วยใจกลางของธรรมชาติ จนบางครั้งผมถึงกับเผลอรู้สึกว่านี่คงจะเป็นฉากไม่กี่ฉากในชีวิต ที่ควรจะไปอยู่ในเนื้อเรื่องของทุกคนที่ผมรัก ออกไปด้านนอกจะเป็นของ PC จังหวัดกระบี่อ๋อไอ้ที่ว่าเห็นเป็นของนี่ก็ขอ ยาวใหญ่กว่ายาวน้อย ช่วงนี้คนเยอะไหม โทรนิดหน่อย เล็กเรื่อยๆ มันเวลานานไหมพี่ที่สึนามิมันเข้าภูเก็ต ตอนเช้าก็มันไม่นานเท่าไหร่ครึ่งชั่วโมงได้ไหมน่าจะได้แต่ว่ามันเป็นแบบ เสียงของธรรมชาติและผู้คนท้องถิ่น ช่างประสานเป็นเนื้อเดียวกัน ราวกับว่า ใน 1 บทของดนตรี ก็ต้องมีเนื้อร้อง เป็นสิ่งที่อ่าวพังงา ช่างเหมาะสมกับคำว่า ธรรมชาติยังอยู่ครบ และผมก็เดินทางมาถึงยังเกาะเขาพิงกัน หรืออีกชื่อหนึ่งที่ฝรั่งรู้จักกันว่าเกาะเจมส์บอนด์ ซึ่งภาพยนตร์ Hollywood เรื่อง James Bond นั้น ไม่เคยถูกถ่ายทำหน้าเกาะแห่งนี้ในปีพ.ศ 2517 และเกาะแห่งนี้ยังมีทิวทัศน์เป็นที่ตั้งของเขาตะปู ซึ่งเป็นแลนด์มาร์คที่บ่งบอกความเป็นพังงาได้อย่างชัดเจน การเดินทาง เสียงของผู้คนในวันที่แตกต่าง เป็นสิ่งที่ทำให้เราสามารถค้นพบว่าโลก ไม่เคยเล็กไปสำหรับทุกชีวิต เมื่อทางเดินที่เราเลือกนั้น ไม่คับแคบเหมือนจิตใจของเราในวันที่อ่อนล้า รายการเดินทางของชีวิต ยังคงต้องการความหวัง ที่จะเดินทางไปให้ถึงยังเส้นทางที่แท้จริง เส้นทางที่หลายคนรวมทั้งตัวผมเชื่อว่า คงจะได้พบกับเส้นทางของความสุข ที่ไร้ปลายทาง ผมเดินทางออกจากเกาะเขาพิงกันเพื่อเข้าสู่เกาะปันหยี เกาะปันหยีเกาะแห่งหมู่บ้านชาวประมง ที่เริ่มก่อสร้างโดยชาวประมงของอินโดนีเซียที่อพยพเข้ามา สถานที่แห่งนี้ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิม ซึ่งใช้ชีวิตริมน้ำกันอย่างเรียบง่าย โดยที่คนหนุ่มสาวของเกาะนี้ มักจะนิยมไปทำงานบนฝั่งมากกว่า สถานที่แห่งนี้จึงทำให้เราอาจจะพบผู้สูงอายุและเด็กๆ มากไปกว่าคนหนุ่มสาว และเมื่อคนบนเกาะได้เสียชีวิตไป ก็จะถูกนำศพกลับมาฝั่งที่มัสยิดเกาะปันหยีดารุสซาลามแห่งนี้ และนักเกาะปันหยีแห่งนี้ยังเป็นที่ตั้งของสนามฟุตบอลลอยน้ำ ซึ่งทำให้ผู้คนบนเกาะปันหยีแห่งนี้ ได้เล่นฟุตบอลกันสมใจโดยที่ไม่ต้องขึ้นไปเล่นบนฝั่ง และผมก็เดินทางออกจากกรอบ และได้พบภาพวาดโบราณที่สลักบนถ้ำในละแวกของเกาะปันหยี ก่อนกลับมาถึงยังฝั่งของพังงา ถั่วเหลือง 4 พาผมมายังวัดสุวรรณคูหา เหลืออีกชื่อหนึ่งก็คือวัดลิง การเดินทางได้สอนให้ผมเข้าใจและนึกถึงช่วงเวลาในวันแรกของการเดินทางออกมาท่องเที่ยวเพียง บางครั้งมุมมองของเราในชีวิต อาจจะเป็นมุมมองที่น่าขันในบางสังคม แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าตัวเรานั้นมีมุมมองที่ผิดไป สิ่งที่ผิดนั้นคงจะเป็นจุดยืน ที่เรายืนอยู่ในกลุ่มคนที่ผิดที่ผิดทางมากกว่า และเมื่อใดที่เราพบกับจุดยืนที่เราให้ความสำคัญ โดยไม่สนว่าใครจะคิดยังไงกับมุมมองของเรา นั่นคงจะเป็นจุดยืนที่เหมาะสมที่ชีวิตของเราควรจะได้รับไว้ เพราะไม่ว่าเราจะมาจากที่สูงหรือที่ต่ำ ถ้าเพียงแค่เราได้มองขึ้นไปบนฟ้า ทุกคนก็มีเพียงฟ้าเดียวกันเท่านั้น และภายใต้ท้องฟ้าเดียวกันนั้น คงจะกว้างพอสำหรับภายในใจของทุกคน ผมเดินทางกลับมายังเขาหลัก My Home Hostel และช่วงเวลาของแสงอาทิตย์ ก็ได้ผ่านพ้นไป ตลาดนัดบางเนียงนักเขาหลัก ในค่ำคืนนี้ผมมีนัดกับใครสักคนที่นี่ พี่หญิงและพี่จุ๊ขายของอยู่ในตลาดแห่งนี้ ผมตัดสินใจกลับมาเยี่ยมทั้งสองคน โดยเลือกที่จะไม่เข้าสู่ตัวเมืองพังงาที่ตั้งใจไว้แต่ทีแรก เพราะมิตรภาพนั้นราคาแพงกว่าสถานที่เสมอ ชื่อว่า เขา เอา ขี่ขึ้นไปประมาณสมมุติว่าเราอยู่เขาหลัก เจอกันสุดยอดอ่ะ ไม่นานแป๊บเดียว ผมขี่สัก 45 ไม่ทันใช่ไหมตี 5 ประมาณครึ่งชั่วโมงถึงอ่ะอ๋อโอเค พี่หญิงได้แนะนำจุดชมวิวในเช้าวันพรุ่งนี้ ผมก็ได้รับน้ำใจจากน้องที่พักใน Hostel เดียวกัน โดยการให้ยืมมอเตอร์ไซค์ไปจุดชมวิวในเช้าพรุ่งนี้ของผม น้ำใจและมิตรภาพนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้การเดินทางในแต่ละครั้งสมบูรณ์แบบ และภายใต้ของสิ่งที่เรียกว่ามิตรภาพระหว่างทางนั้น คงจะมีเพียงสองสิ่งที่ทำให้มิตรภาพเกิดขึ้นได้ นั่นก็คือการเปิดใจยอมรับความช่วยเหลือของนักเดินทางและนำใจสวยงามจากชาวบ้านที่พึงมี คงจะเป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้การเดินทางและโลกใบนี้สวยงามยิ่งขึ้น แล้วถ้าวันนี้ใครสักคนที่ยังไม่เคยได้สัมผัสกับความรู้สึกในแบบฉบับนี้ ผมก็อยากจะบอกคนคนนั้นว่า เราสามารถเดินทางเข้าไปสัมผัสความรู้สึกนี้ โดยที่ไม่จำเป็นต้องรอ ให้ความสุขนั้นเดินทางเข้ามาหาตัวเราในวันที่มองไม่เห็น